"İkinci bir şans verilse, seven yine sever, vuran yine vururdu..." Kahve içtiğim yerin duvarına aynen böyle yazmış, kaynak belirtmeden kurşun kalemle... Ben ilk kez bu duvarda rastladım bu söze. Belki başka bir sahibi var belki de bu duvara yazana ait, bilmiyorum. Ama çok sevdim... Çok düşündürdü beni! İkinci bir şans... Her insan hiç değilse hayatında... Continue Reading →

Seninle ilk göz göze geldiğimizde hissetmiştim. Artık ben olmayacaktım. Artık yalnız olmayacaktım. Sen ve ben çoğul olacaktık, biz olacaktık... Yanılmadım. Göz göre göre sızdın hayatıma, benden çok ben oldun. Beni çoğalttın, beni büyüttün... Ben seninle hayal ettiğimden fazlası oldum. Sen vardın hayatımda, benden fazla, sen... Sonra zaman büyüdü. Anılar doluştu, büyüdüm seninle... Geleceği hayal ederken... Continue Reading →

Sana söylüyorum, ne bakıyorsun? Öyle dikmişsin gözünü, utanmadan, dik dik bakıyorsun. Derdin ne senin, ne istiyorsun? Beğenmedin mi gördüğünü, yakıştıramadın mı? Kırk yıl oğlum, boru değil! Bu kırk yılda ne yaşanmışlıklar var, ne umutlar, ne vazgeçişler biliyor musun? Neler görüyor insan, neler yaşıyor... Canın bir kere çocukken yanmaya başlıyor. Canın yandıkça geri durmayı, sakınmayı öğreniyorsun.... Continue Reading →