Yılbaşı Ağacı

6-7 yaşlarında bir çocuk. Çalan kapının ziline koşar. Kapının kolu demirden çevirmeli, sert. Zorlansa da açar. Babasıdır kapıdaki. O dağ gibi, o yüzünde gülücükler açmasına sebep olan, o kahraman… Koltuğunun altında kocaman bir paket. Kabanının üstünde eriyen karlardan kalan yaldızlar ve serinlikle antreye dolan kış kokusu.

Çocuğun kalbi küt küt… Baba ise yorulmuş belli ama mutlu. Çocuğunun yüzündeki o heyecan ve meraka sebep olduğu için keyifli. Daha önce yüzlerce kez sebep olduğu gibi. Mutfaktan ellerini kurulayarak çıkan annenin gölgesi ve ardından kendiyle gelen gülümsemesi…

Çocuğun telaşına karşılık babanın o güven dolu ama otoriter bakışları… Anneyle babanın o huzur dolu bakışması ve bıyık altı gülüşleri ve çocuğun o bakışları fark edip daha da heyecanlanması…

Böylesi kalmış aklımda o an. Neredeyse 35 yıl öncesinde eve alınan o ilk yapay çam ağacı. Devlet dairesinde çalışan, şimdi fark ettiğim o zaman ki çocuğun gözlerinde ki kocaman adam ve kadının aslında bugünkü benden neredeyse 10 yaş daha küçük oldukları o harika anne ve babanın çocuğu olarak bana yaşattıkları heyecan ve mutluluk duygusu…

O günden beri benim olduğum evde hep oldu Yılbaşı Ağacı. Hep yeşil, hep yaldızlı ve rengarenk ışıklarıyla. Hep umut dolu…

Bizim kültürümüze uymadığı, dinimizle alakalı olmadığı ne kadar söylenirse söylensin, her yılbaşı heyecanının simgesi olmuştur bende o ağaç. Noel Baba’ya hep şüpheyle yaklaşırdım en çocuk halimde bile ama yılbaşı ağacının hep mutlulukla ve umutla ilgisi vardı. Her sene en az bir iki yeni süs eklenen, zamanla yıpranan ve değişen, gittikçe daha heybetli olanı kurulan bir yılbaşı ağacım hep oldu.

Çocukluğumdan kalan en güzel anıların arka fonunda vardı hep. Altına koyulan hediye paketleri, o yılbaşında davet edilen misafirlerin sayısına göre kimi zaman bi dolu, kimi zaman tenha da kalsa, o ışıltısı ve renkliliği hep oldu evin salonun en görkemli köşesinde.

Şimdi de bu mutluluk kızımın “Hadi baba ne zaman kuracağız yılbaşı ağacını?” ısrarlarında yankılanıyor. Noel Babaya o da şüpheyle yaklaşıyor ben gibi ama o da en az benim kadar seviyor yılbaşı ağacının altına bırakılan hediye paketlerinin gizini…

Bugün o ağacı kurarken kızımın bana bakan gözlerindeki mutluluk ve heyecan, bana yıllar önceki çocuğun bakışlarındaki o anne ve babayı hatırlatıyor. Bugün biri uzakta diğeri yıldızlarda olan o güzel insanları…

Ne güzeldir yılbaşı ağacı. Altında hediye paketleri, üstünde ışıkları ve içinde anılarıyla…