Herkes uyuduğunda, tek başınasın. Seni arayabilecek kimsenin olmamasında daha çok, bu saatte arayabileceğin kimsenin olmaması fark ettirir artık yapayalnız olduğunu…
Madem kimse yok, madem tek başımayım, meydan benim. Gelişine yazayım yalnızlığımı. Ne de olsa yalnızım, kime ne…
O ilkokulda aşık olduğum güzel kız. Güzel miydin o kadar, hatırlamıyorum. Hatırladığım, o çocuk halimle okula gitmek için heyecanım olduğun. Çocukluk güzeldi, sen de güzel olmalısın…
Ortaokuldayken ilk kez okulu astığım arkadaşım. Sosyal medya sağolsun, seneler sonra da buluştuk. Ne içtik, ne güldük. Ama bir daha okulu asmadığımız gibi, o günden sonra da bir daha buluşmadık…
Lise yıllarımda ki canım arkadaşım. Hani ömür boyu hep beraber olacaktık? Bak seneler geçti, üç beş yılda bir telefondan ötesine geçemedik. Bence zorlamayalım artık, olmuyor. Gençliğimizde paylaştığımız ne çok şey varsa, bugün o kadar uzağız birbirimize…
Üniversite yıllarım… Ne kadar bildiğimi sandığım, ne kadar farkında olmadığım. Ne bir ders kaldı aklımda aldığım ne bir vermeyi zorlandığım sınav. Aklımda kalan yok ama yüreğimde kalanlar var. Daha çok yaşamak istediğim, daha çok doyamadığım…
Askere de gittim. Her Türk evladı gibi. Ama laftaydı bizim askerlik. Bot boyasından, içtimadan öteye geçmeyen. Ama ben şafak sayarken babamı verdim toprağa. Askerlik biterken adam olacaktım sözde, çocuk halimle babamı toprağa verdim…
Uzatmayayım. Evlendim. Eş oldum, baba oldum. Dünyanın en güzel kızının babası hem de. İnsanın kızı olunca, daha önce benim diye sahip olduğu her şey basitleşiyor. Bilen bilir. Bilmeyenlere bilenler anlatsın. Anlatabilirse…
Ama geleceğe yürüdükçe, geçmiş değerleniyor. Gelecek azaldıkça geçmiş çoğalıyor. Hep gördüğünü sandığın resim, büyüdükçe büyüyor ve sen küçülüyorsun…
Zaman tek başına gelse iyi, değişiyor. İnsanlar, iletişim araçları, televizyonlar, dergiler değişiyor. Sen de değişmeye çalışıyorsun ama olmuyor. Hep bir eksik, hep bir fazla…
Adına nostalji dedikleri ortamlarda buluyorsun kendini biraz utangaç, biraz temkinli. Ama ne yapsan ya bir eksik ya fazla…
Özlediklerinle sahip olamadıkların bir araya gelip karşına çıkıyorlar ansızın. Sen de bi çare anlamaya çalışıyorsun.
Özlediklerinle sahip olamadıklarını alıp yanına bir meyhaneye gidip sabaha kadar içmek istiyorsun.
Gelecek olan sabahın geçmişi silip sadece geleceğe bakacağına inanarak.
Nafile bir çabayla…
Empatik Deli 
Bir Cevap Yazın